Er zijn 2 versies van de kantonrechtersformule. De één staat bekend als de kantonrechtersformule voor 2009 (oud) en de ander als de kantonrechtersformule na 2009 (nieuw). Beide kunnen worden toegepast bij ontslag in onderling overleg met de werkgever en bij collectief ontslag. Het grootste verschil tussen de oude en nieuwe kantonrechtersformule is het aantal gewogen dienstjaren. De oude kantonrechtersformule is altijd hoger dan de kantonrechtersformule 2009.
De berekening van de ontslagvergoeding volgens de kantonrechtersformule ziet er als volgt uit: Schadeloosstelling = A x B x C
A = aantal gewogen dienstjaren
B = bruto maandinkomen
C = correctiefactor
Het getal dat voor A moet worden ingevuld, is afhankelijk van de leeftijd van de werknemer en het aantal jaren dat hij heeft gewerkt. Als een werknemer bijvoorbeeld van het 35e tot het 45e levensjaar bij een werkgever in dienst is geweest zullen vijf jaren maal factor 1, en vijf jaren maal factor 1,5 worden gerekend. De totale A-factor is hierbij 12,5. De wegingstabel staat hieronder:
| Leeftijd | Wegingsfactor |
|---|---|
| Tot 40 jaar | 1 |
| Tussen 40 en 50 jaar | 1,5 |
| Boven de 50 jaar | 2 |
Voor de vaststelling van B moeten de juiste onderdelen van het maandinkomen worden meegeteld:
| Onderdelen die wel worden meegeteld | Onderdelen die niet worden meegeteld |
|---|---|
| Vast bruto maandsalaris | Werkgeversaandeel pensioenpremie |
| 13e maand | Auto van de zaak |
| Structureel overwerk | Onkostenvergoeding |
| Vakantiegeld | Tantième |
| Vaste ploegentoeslag | Werkgeversaandeel in de ziektekostenverzekering |
| Structurele winstdeling | Een niet-structurele winstdeling |
Indien de ontbindingsgrond in de risicosfeer van de werkgever valt en verwijtbaarheid niet aan de orde is, is de correctiefactor gelijk aan 1.
Indien de ontbindingsgrond geheel in de risicosfeer van de werknemer valt zonder dat van enige verwijtbaarheid van de werkgever sprake is, dan is de correctiefactor 0. De gouden handdruk bedraagt dan ook 0.
Is er sprake van verwijtbaarheid van één van de partijen dan wel van verwijtbaarheid over en weer, dan wordt via de correctiefactor de ernst van de verwijten tot uitdrukking gebracht. In de praktijk zal de correctiefactor maximaal 2 zijn. De factor C heeft een grote invloed op de hoogte van de gouden handdruk.
Factor C kan variëren en wordt hoger naarmate de werkgever meer schuldig is aan het ontslag. Hoe hoger C, hoe hoger de gouden handdruk. In de praktijk geeft de factor C veel ruimte tot onderhandelen. 'Schuldig' houdt tegenwoordig ook in of de werkgever heeft bijgedragen aan het versterken van de arbeidsmarktpositie van de werknemer, bijvoorbeeld door scholing en cursussen aan te bieden. Ook speelt de financiële positie van de werkgever een rol. Als de werkgever financieel in zwaar weer verkeert zal de kantonrechter een lagere correctiefactor opleggen.
Bij een collectief ontslag wordt meestal de oude kantonrechtersformule toegepast. Dit staat beschreven in het sociaal plan. De hoogte van de correctiefactor is het onderhandelingsresultaat tussen werkgever en vakbonden. De financiële positie van de werkgever is bepalend. Bij een financieel gezonde onderneming zal de correctiefactor vaak 1 zijn. Is de onderneming financieel zwakker, dan zal de correctiefactor lager dan 1 zijn.
